วันที่ 31 พ.ค. 2568 ที่ ปากประตูระบายน้ำห้วยทอนใต้ บ้านโพธิ์ตาก หมู่ 2 ต.โพธิ์ตาก อ.โพธิ๋ตาก จ.หนองคาย ที่เป็นสายน้ำที่ไหลลงมาจากอ่างเก็บน้ำห้วยทอนตอนบน ไหลลงสู่ลำห้วยโมงและแม่น้ำโขง พบชาวบ้านในพื้นที่ อ.โพธิ์ตาก จ.หนองคาย และพื้นที่ อ.บ้านผือ จ.อุดรธานี ต่างนำ “ยอ” (เครื่องมือจับสัตว์น้ำ) พร้อมถุงหรือกระสอบ ออกมาหาปลาด้วยวิธีการยกยอที่เป็นวิถีภูมิปัญญาท้องถิ่น
เนื่องจาก จ.หนองคาย ในช่วงนี้มีฝนตกอย่างต่อเนื่อง จึงเกิดฤดูน้ำไหลหลาก หรือฤดูน้ำแดง ทำให้มวลน้ำห้วยทอนได้พัดพาปลาน้ำจืด ส่วนใหญ่จะเป็นปลาเกล็ดขาว ปลาตะเพียน และลูกปลาต่างๆ จำนวนมากลงมาปากประตูระบายน้ำฯ ทำให้ชาวบ้านได้อาศัยช่วงจังหวะนี้นำยอออกมาจับปลากันอย่างคึกคัก
นางวารี ศรีนวล อายุ 65 ปี ชาวบ่านคำด้วง ต.คำด้วง อ.บ้านผือ จ.อุดรธานี บอกว่า ตนขับขี่รถ จยย.พ่วงข้าง ระยะทาง 13 กิโลเมตร มายกยอที่บริเวณนี้ทุกปี จะมาเฉพาะช่วงฝนตก วันไหนฝนไม่ตกก็จะไปกรีดยาง คนที่นี่จะรู้ว่าช่วงไหนที่มีฝนตกต่อเนื่องหลายๆ วัน ก็จะมานั่งยกยอจับปลากัน แบ่งพื้นที่กันเป็นจุดๆ บางคนก็มาตั้งแต่ตอนเช้า พอเที่ยงก็ไปกินข้าวแล้วกลับมานั่งกันใหม่ บางคนโชคดีหน่อยยกยอลงในน้ำไม่นานก็ได้ปลาจำนวนมาก บ้างคนจะได้แค่ตัว 3-5 ตัว ถ้ายกแล้วปลาไม่ติดก็นำยอลงไปวางใหม่ นั่งกันแบบนี้ทั้งวัน ได้มากบ้างน้อยบ้าง
ส่วนตนนั้นออกจากบ้านมาตั้งแต่ 06.00 น. จนไปถึง 15.00 น. ก็กลับบ้าน ตอนนี้ตนหาปลาได้ประมาณ 12 กิโลกรัม ส่วนใหญ่จะได้ปลาเกล็ดขาวและปลาเล็กปลาน้อยต่างๆ ถ้ามีปลาเกล็ดขาวหางแดง นั่นแสดงว่าเป็นปลาที่ว่ายทวนน้ำมาจากแม่น้ำโขงเพื่อมาวางไข่ ปลาที่ได้จะนำไปทำเป็นปลาร้า เอาไว้รับประทานกันในครอบครัว และแจกจ่ายให้กับญาติพี่น้องที่มีทั้งหมด 4 ครอบครัว ถ้าได้ปลามากหน่อย เหลือก็จะนำไปใส่ถุง วางขายเป็นถุงๆ ถุงละ 50 บาท สร้างรายได้ให้ครอบครัว
No comments:
Post a Comment